مشاركت بر اين عقيده بنيادين استوار است كه همه افراد حق دارند در مورد اموري كه مربوط به خودشان است احساس مسئوليت نمايند، در باره آن فكر كنند، انديشه خود را بيان كنند و بر تصميم هايي كه بر زندگي آنها اثر مي گذارد دخالت داشته باشند.

بنيادي ترين انديشه زير ساخت مشاركت پذيرش اصل برابري مردمان است، هنگامی که مردمان در پيوند با يكديگر از اهميت و ارزش برابر برخوردار شوند.

رای چیست؟

تنها یک برگه کاغذ یا یک مهر در شناسنامه ثبت شدن؟ یا پاسخی در قبال قدرتهای استعمارگر؟

در هر جامعه ای که حضور داشته باشیم باید این حق را به خود بدهیم که عقیده های خود درباره ی جامعه بیان و نیز در مورد مسائل جامعه ی خود سهیم باشیم، رای دادن هم نمونه ای از ابراز عقیده در مورد مسائل و سیاست های دولت است. باید بدانیم که در هر رای گیری دو شاخص اصلی کاندیدای اصلح و حضور حد اکثری در رای گیری وجود دارد که به قول معروف یکی از دیگری مهمتر است. از اولین شاخص که به موضوع مورد بحث ما چندان مربوط نیست می گذریم؛ اما شاخص دوم که همان موضوع اصلی است، در بررسی این شاخص، ابتدا باید بدانیم که ما چرا باید رای بدهیم؟ پاسخ به این سوال را باید در متن زیر یافت:

1- چون قدرتهای استعمارگر به هیچ وجه علاقه به اتحاد و همبستگی و حضور ما عرصه ها را ندارند و سعی بر این دارند که این اتحاد و همبستگی و حضور را به هر طریقی که شده از بین ببرند.

2- چون ما مسئول سرنوشت کشورمان هستیم وحتی یک رای هم می تواند سر نوشت یک ملت را تغییر دهد.

3- این کار نمایانگر این است که برای خود خواهان و مستکبران دنیا هرگز جایی نبوده و نیست.

4- با رای دادن دینی را که امام و شهدا بر ما دارند از گردنمان بر می داریم.

5- پای صندوق های رای رفتن و حضور حداکثری بیانگر قدرت ایرن است.

و دهها دلیل دیگر که علت این امر بزرگ را مشص می کند.

دشمنان ایران دو برنامه محوری دارند که یکی کاهش مشارکت مردم در برنامه ها و کار هایی که در جامعه انجام می گیرد و این امر را با افزایش عملیات روانی و رسانه ای برای مردم می خواهند به تحقق برسانند و دیگری ناامن کردن فضای انتخابات در صورت شکست در برنامه اول است كه هر کدام از این دو برنامه پیاده شود، برای آن‌ها دستاورد بزرگی خواهد بود.

بنابراین هر برگ رأی که در صندوق‌ها انداخته شود، برای دولت های مخالف با کشور ایران هزنه ای دربر خواهد داشت. قدرت خواهان و مستکبران غرب از این اتحاد ایرانیان است که می ترسند. اگر ما این اتحاد رابه جلوه نکشیم و این قدرت که با از دست دادن جوانانمان به دست اوردیم را از دست بدهیم ، در واقع این جرئت را به مستکبران و زو گویان می دهیم که رفتار مناسب را با کشور مان نداشته باشند و حتی جرئت پیدا کنند که به کشور مان حمله کنند.

بار دیگر موضوع را مطرح می کنیم: چرا باید رای بدهیم؟ و این بار با پاسخی دیگر:

از یک منظر،این پرسش چندان وجهی ندارد؛ چراکه در حیات بشری ، اصل بر عمل است نه بی عملی. به دیگر سخن انسان، انسان است چون فعال است و تاثیر گذار نه فقط منفعل و تاثیر پذیر.

رای دادن، ابزاری برای نشان دادن عقیده نسبت به وضعیت کشور است.

پس وطن را تنها رها کردن و در برابر خوشی ها و ناخوشی ها و بی تفاوت بودن نسبت به آن عملی نیست که شایسته ی یک ایرانی باشد. این سرزمین متعلق به تک تک ماست و انصاف نیست که از مواهب طبیعی و غیر طبیعی آن بهره مند شویم اما نگران آینده سرنوشت آن نباشیم.

اگر فرد فرد یک اجتماع در برابر آنچه در حکومت و دولت می گذرد حساسیت نشان ندهد فساد و انباشت قدرت و دیکتاتوری و ظلم و تجاوز از حد گذشته و جامعه را از پویایی و سعادت و سلامت دور خواهد کرد و در یک کلام انحطاط به سراغ آن خواهد آمد.

ایران را دوست داشته باشیم و شکیبایی به خرج دهیم، ایمان داشته باشیم و بدانیم که بعد از لطف و عنایت خداوند مهربان این حضور و مشارکت ما در همه ی عرصه هاست که این سرزمین پاک را از گزند خموشی و فراموشی و دشمنی ها حفظ کرده است.